“Wat ik niet wilde, is gebeurd. Ik werd opgeslorpt door de dagelijkse sleur waar een gezinsleven onder te lijden heeft. Mijn partner en ik zien elkaar enorm graag, maar ons hele leven stond in het teken van de kinderen en het werk.”

Wie ben ik.

Carmen, 27 jaar / Vrouw van (gehuwd) / Mama van 3 bengels (4,5 jaar, 3 jaar en 5 maanden) / Fulltime werkend. 

Als moeder van 3 met een fulltime tewerkstelling weet ik als geen ander wat het is om je dagen voorbij te zien vliegen, zonder maar enig moment stil te staan bij jezelf. Nochtans één van de primaire zaken waar je als vrouw mee bezig moet zijn.
 Zoals een vaak omschreven gezegde vermeld, kunnen de partner en de kinderen enkel gelukkig zijn als de vrouw gelukkig is. Dit staat jammer genoeg niet synoniem voor kinderen en partner gelukkig, dus vrouw gelukkig.

Ik beken.

Toen we 5 jaar geleden ontdekte dat wij ons eerste kindje verwachtte kon ons geluk niet op. Altijd had ik me voorgenomen, nooit te worden zoals mijn eigen moeder. Hiermee bedoel ik niet op pedagogisch vlak, maar als vrouw. Ik zal mezelf nooit te niet doen, ik zou me blijven verzorgen, zodat ik stralend voor de dag zou komen, zodat mijn partner niet enkel de moeder van zijn kinderen in huis had, maar ook zijn vrouw, zijn minnares. Een gulden middenweg zoeken om de ideale mama te zijn en de ideale partner, met respect voor mijn eigenwaarde.

Jammer, maar helaas.

Wat ik niet wilde, is gebeurd. Ik werd opgeslorpt door de dagelijkse sleur, waar een gezinsleven onder te lijden heeft. Mijn partner en ik zien elkaar enorm graag, maar ons hele leven stond in het teken van de kinderen en het werk. ’s Avonds voldaan van de drukte belandde we vaak in de zetel voor de televisie om nadien slapend te eindigen en strompelend naar boven te tenen.

’s Morgens diezelfde herhalingen, die zich dag na dag opnieuw herhaalde.
Een sleur die weegt op de relatie met je kinderen, partner en jezelf die je op die moment aangaat.

Inzicht.

Maart 2017, kreeg ik de kans deel te nemen aan een make-over bij Madamski.
 Ik werd geconfronteerd met mijn lichaam, dat ik al jarenlang niet meer aanvaardde, waardoor ik mezelf meer wegcijferde voor anderen en opging in de grijze massa.

(Ooh ja voor de mensen die mijn kennen, achter die grote mond schuilt een verdomt klein hartje.) Toen 2 kinderen later, kilo’s die serieus waren blijven hangen en mijn verdiende tijgerstrepen, durfde ik niet meer te kijken naar een vrouw, die mama moest zijn en daarboven partner. Ik was iemand geworden die ik nooit wou zijn, iemand die ik nooit wou worden.

In januari 2019 vroeg Ilse of ik ervoor openstond te laten zie wie ik nu ben. Als klein detail kwam erbij kijken dat dit in lingerie was.
 Gezien mijn enthousiaste karakter, zei ik volmondig ‘Ja!’.
 Hoe kan je beter aan de buitenwereld laten zien dat je er best nog mag wezen, als mama, vrouw, etc.

Een ervaring rijker.

Niet goed wetend wat te verwachten en weer verwijtend naar mezelf, waarom ik steeds een veel te enthousiaste grote mond hebt op de moment van aanbieding, maar als de dag des oordeels aanbreekt ik volledig in mijn timide personage kruip, rijd ik naar de plaats waar de fotoshoot heeft plaatgevonden.

Vol verwondering kijkend naar de prachtige locatie die Ilse weer wist te strikken, liet ik me weer volledig opgaan in de positieve energie en enthousiasme van Ilse en haar team. Mijn enthousiaste zelf was weer helemaal terug en ik zag het helemaal zitten. Het zelfvertrouwen kreeg weer een enorme boost, en met plezier heb ik weer een middag beleefd om niet meer te vergeten. Ik kon me eens even volledig laten gaan, volledig ontspannen. Als afloop nog even nagenieten in een lekker bad.

Nu.


Inmiddels hebben wij een derde spruit mogen verwelkomen. Ik ben vrouw gebleven, ik ben partner gebleven, ik ben mama gebleven en ik ben minnares gebleven.
 Ik heb energie gevonden, voor mezelf, om goed voor de dag te komen en hier enige voldoening uit te halen. Ik heb geleerd te aanvaarden wie ik ben.


Soms ben ik die mama met haar haar in een dot en de joggingbroek aan de schoolpoort. Soms ben ik de vrouw en partner, die mijn man naast zich nodig heeft. Soms ben ik de minnares om het vuur in de relatie te houden en niet in de dagelijkse sleur te hervallen. Maar vooral ben ik de vrouw die ik zelf wil zijn, die ik zelf graag zie.